Rocky Horror Picture Show Sing-a-Long

Yesterday evening, Hexagon in Reading, Berkshire. The crowd in the foyer looks slightly unsual for such an establishment. No black-ties / evening dresses tonight. Wherever you look you are immediately surrounded by fancy corsets, fishnets, wigs, sparkly hats and a lot of naked human (or so you'd hope) flesh. The reason - Rocky Horror Picture Show Sing-a-Long has come to town!

Apparently it all started with Seven Brides for Seven Brothers, one of my favourite all time classic musicals. It seems whenever I'm not paying attention I start humming Going courting as I sort the books in Oxfam, or plot correlations in Excel. Back then sheet music was distributed to the participa

nt so they could chip in and s

ing along with the film. After the initial success in Inverness the idea was taken further and in 1999 the Gay and Lesbian Film Festival featured the same musical to celebrate the opening of the new cinema in London - Prince Charles in Leicester Square, which is the home for the sing-a-long production to this day. Initially there were just a number of screenings, but soon the demand was so huge that the number of shows had to be increased and new musicals converted into a Sing-a-Long versions. This is how Sound of Music was first introduced. The fame of the shows grew not only in UK but in mainland Europe as well. In the past decade the Sing-a-Long shows included such renowned musicals as: Fiddler on the Roof, Grease, Moulin Rouge, Wizard of Oz, Joseph and the Amazing Technicolour Dream and of course Rocky Horror Picture Show.

For me it was the second time I've seen it, the first time going all the way down to the Prince Charles cinema in London. And it was an extraordinary experience. So when RHPS came to Reading, there was no second-guessing - I had to go! Together with my friends from the Saturday shift in OXFAM Bookshop we've dressed and went up the stage for the Fancy Dress Competition and we were amazing! This is what I call - making an impact, or a statement....or just having a great time shouting "S***!" or "AR******!" and popping prematurely.

I highly recommend it to all you Rocky Horror Virgins wherever you are :D

Me

O dziubasku

Tylko kilka słów bo ten skecz nie wymaga żadnych wstępów. Kolejna perełka karabetu Hrabi moim skromnym zdaniem najlepszego obecnego kabaretu w Polsce. Aśka rządzi!!!!

Ze specjalną dedykacją dla mojej Frąsi-Mądralinki.

Skrzat

Harry "The Puppet" Potter

Well, I think this is my favorite spin-off from the ridiculously famous series of books and films about a certain Mr P. Suffice to say that each film was worse than its predecessor and it's almost scary to see the last part of the last part, i.e. HP7, Part II. I'll probably take my chances and then take a vow of never entering the premises of Vue or any other chain cinema ever again.

But here is a lovely puppet story about a mysterious ticking noise featuring the main characters from the infamous series. My favourite - Dumble-dore! M

Enjoy!

ze starej szafy

Niedawno oglądałam pewien film. Zupełnie nie pamiętam co to był za film, ani o czym, wiem za to że w pewnych momencie, czy to za sprawą jakiegoś dialogu czy sceny przypomniał mi sie skecz o stołach w środku kąpieliska, i telefonach bezprzewodowych z lat 60-tych. Czym prędzej więc odpaliłam YouTube-a i odkurzyłam to cacuszko:

Po niesłychanej karierze którą Laskowik wraz z kabaretem Tey zrobili w tamtych latach Laskowik chciał wrócic na scenę kabaretową. Wiele osób mówiło, że to już nie to samo, że na siłę, że się wypalił. I choc nie wszystkie nowe skecze mi się podobają ten jeden uważam za absolutną perełkę. Brakuje już takich inteligentnych skeczy. Nie przedłużając - proszę Państwa skecz o kaplicowych i cmentarnych pensjonariuszach:

Pozdrawiam niedzielnie

Skrzat-uska

In the darkness of early morning films

In the past 2 days I went twice to the cinema. Morning shows before 11am, 5 people in total. It allows you to sneak up to the VIP section and enjoy comfy and spacious seats and a lovely hot Caramel Macchiato from the nearby Starbucks. A perfect beginning of a day provided the films are worth watching and spending £5.15.

Yesterday I saw "Beastly", the new take on the folk tale about the Beauty and the Beast. What can I say - I'm a sucker for that story. The film wasn't bad, it was what I expected which is good, because I avoided disappointment. It doesn't bring anything new, yet it's somehow pleasing and very enjoyable. Additionally I got inspired fashion-wise by Vanessa Hudgens playing the Beauty aka Lindy, to go back to my old look. Inspired by a teenage heroine in a girly film. Am I that shallow? You bet! :)

The second film, "Red Riding Hood", made me think about current trends in the cinema. The film itself was neither good nor bad, which made it belong to a long line of films (released int he past 5 years) which are aesthetically very pleasing (not difficult with the amount of £££ they spent on CGI), and that would be it. The plot is very simple and rather predictive, the characters roughly sketched and the acting is mediocre. And also, something that drives my up the wall, the clash of scenery and costumes with the type of characters created by the actors. If you are setting the film in roughly medieval times, make sure that everyone plays the part. The younger generation of actors was not able to learn from much more experienced actors, i.e. Gary Oldman and Julie Christie, and behaved like a bunch of high schools kids in costumes. Where is the historical accuracy? I went to see it from a little sentiment I have for the director, Catherine Hardwicke, after the great job she did with "Twilight" (again - yes, I'm that shallow). RHH wasn't, however, even remotly as captivating. I felt like the film makers were in a hurry to finish it on time (was there a short deadline?), to hit the Box Office target in the first weekend of showing and earn profit. The viewers are rushed through the film, like there was a little voice at the back of our heads saying: "Hurry up, you don't have the whole day". So you have plenty of wide angles and fast camera work (showing the characters, the village, the werewolf from every possible angle), scarce and rather meaningless dialogues, dimmed lights and haunting music to create an appropriate atmosphere of mystery and fear. All-in-all - good entertainment, poor quality = modern blockbusters.

And the question for tonight: what happened to films made with love and care?

Sleep well

A.

Senność-Bezsenność

Niedawno obejrzałam pewien film polskiej produkcji. Był ciężki, ale i nie spodziewałam sie niczego innego. Trudno w polskiej kinematografii znaleść film pogodny, który nie zakrawałby na głupawkę okraszoną humorem podwórkowym.

Z całego filmu w pamięci zostało mi jedno zdanie. W swoim przekazie nie mówi ono może nic nowego, ale dobór słów był na tyle intrygujący, że ten mój przeciążony mnogością informacji mózg znalazł wolną półeczkę: "Nie chcę pójść do piekła. W piekle na powitanie pokazują Ci wszystkie Twoje niewykorzystane szanse. Pokazują jak wyglądałoby Twoje życie gdybyś w odpowiedniej chwili znalazł odpowiednie wyjście. A potem widzisz te chwile szczęścia, które straciłeś śpiąc, to jak wyglądałoby Twoje życie gdybyś obudził się w porę. A potem zostajesz sam na całą wieczność i nie ma nikogo, ani niczego tylko ty i Twoje wyrzuty sumienia..."

Utwierdziło mnie ono w moim nieustającym dążeniu by cieszyć się kazdym dniem, każdą chwilą, i by umiec docenic te ulotne momenty szcześcia i rozkoszowac się nimi. Aby na zakończenie móc powiedzieć: "Żylam pełnią życia, tak jak chciałam".

Kobiety i kwiaty

8 marca, czyli Międzynarodowy Dzień Kobiet. Piękne święto, zupełnie nie wiem czemu określane świętem komunistycznym w Polsce. Pewnie dlatego, że wiele kobiet wykonywało męskie zawody (wojna to w przeważającej części męski plac zabaw) i trzeba było je jakoś rozpieścic, docenic, zaznaczyć, że państwo pamięta i docenia. Nawet jeśli był to tylko blichtr.

Mieszkając od paru lat na Wyspach zauważyłam, że tutaj to święto wykorzystuje się aby przede wszystkim promowac ruch walki o prawa kobiet, walkę przeciwko przemocy wobec kobiet i dzieci, aby pokazac zjednoczony front ("Kobiety wszystkich krajów łączcie się!"), a wszystko przy udziale wspaniałych, utalentowanych artystek. Wydźwięk? Jesteśmy zjednoczone, jesteśmy silne, nie damy się ignorowac. Czyli w skrócie: "Jesteśmy zajebiste i już!".

Ale czasami w wigorze udowadniania całemu świata jakie jestesmy niezależne i podobne do mężczyzn zapominamy o uwypuklaniu tych cech, które nas odróżniają. Nie, że lepsze/gorsze, ale po prostu inne. Chyba jednym z najlepszych przykładów jest nasza reakcja na dżentelmeńskie zachowanie mężczyzn. I tutaj nastąpi zarzekanie się, że tak, że popieramy, że lubimy, że doceniamy. Ale bardzo często zdarza się tak, że ofukniemy biednego pana który chce nas przepuścić w drzwiach, ustapic miejsca w tramwaju, czy pocałowac w rękę. "Co to? Po co to? Oszalałeś? Czy to poprzednia epoka?" i tak dalej.

Nie zdawałam sobie z tego sprawy tak naprawdę, dopóki nie byłam w związku. Moja druga połówka na początku nie przepuszczała mnie w drzwiach, nie odsuwała krzesła w restauracji, nie zabierała płaszcza. Ponieważ zostałam wychowana w klimacie respektowania takich niuansów, nie omieszkałam zrobić dość zgryźliwej uwagi na ten temat. Jakież było moje zdziwienie, gdy się dowiedziałam, że powodem nie jest bynajmniej brak wychowania, ale fakt, że kilka jego byłych dziewczyn nie życzyło sobie sobie aby im pokazywano takie względy. Szybko wyjaśniłam, że ja nie należę do tej grupy, a wręcz przeciwnie, wysoko sobie cenię savoir-vivre u mężczyzn. A po cichu, postawiłam sobie za zadanie, że za każdym razem kiedy mój mężczyzna zachowa się jak dżentelmen nie oszczędzę mu podziękowania. Żeby zachęcić, poklepać po główce, żeby takie zachowanie weszło do codziennej normy, a "kobiety na traktorach" odjechały w stronę zachodzącego słońca, czyli w zapomnienie.

I o tym po częsci mówi poniższy kabaret, czyli Aśka i kabaret HRABI o poprawnym przyjmowaniu kwiatów:

Pozdrawiam

Skrzat-uska