Wyprawa w duecie

Dziś tylko króciutko, a nawet krócej bo w nie własnych słowach. Coś co mnie zaciekawiło i zmusiło do myślenia...i planowania kolejnej podróży:

http://zwierciadlo.pl/2011/seks/wyprawa-dla-dwojga/3

Pozdrawiam,

S.

Going Steampunk

What steampunk is actually about? Well, there are a number of websites coming up with fancy definitions, all of which can be described as follows: it's all about revitalising the Victorian era with a futuristic element. I'm sure most of you heard about the ground-breaking books by Julius Verne, which in his time were revolutionary because they've introduced inventions and concepts which were ahead of his times: submarines, balloons, and more. Other authors who followed included H.G. Wells, Mary Shelley (Frankenstein), or Arthur Conan Doyle (The Lost World). Steampunk takes on board a lot of these concepts and adds a bit of a twist to make them attractive to modern audience. Sometimes including a bit of a fang and fur as well (e.g. Gail Carriger, The Parasol Protectorate series). However, a number of authors remained more down-to-earth concentrating more on "look-what-I-can-do-with-a-couple-of-screws-and-an-idea!".

As a natural consequence of steampunk books, we've ended up with a whole lot of film-makers focused on making money on those ideas. This resulted in a range of films, with an average quality somewhere between mediocre and not bad. If you've seen films like The League of Extraordinary Gentlemen with Sean Connery, Sherlock Holmes with Robert Downey Jr. and Jude Law, Prestige with Christian Bale and Hugh Jackman, or the trailer to the new version of The Three Musketeers, then, my friend, you were exposed to steampunk.

Of course, steampunk is not only represented by books and films. Let's nto forget about steampunk-inspired music, like for example the persona of Doctor Elemental and his steam-punkish hip-hop:

Does it seem like your cup of tea? Yes? No? Well, there was no harm in trying something new, was there. Of course now that you know it, you can't unknown it so sorry for any permanent damage :)

If you got hooked and want to know more I recommend a number of websites, a lot of which have taken steampunk and turned into a new way of life, e.g. The League of S.T.E.A.M., Steamed, and very informative - Steampunk.com and The Airship Ambassador.

Go STEAM!

About the universe and other things

My favourite comic book, aka PHD COMICS (go figure ;P) released a film about, well, the expanse of our knowledge about the universe, which if presented in the form of a pie chart looks roughly like that: there's this 5% that we know, 20% which is the dark matter (that we don't know much about anyway), and then there's this 75% that we have no clue about...And they went from there.

I hope you'll enjoy it :)

Dark Matters from PHD Comics on Vimeo.

Are we in danger?

There's a lot of interest recently in the potential dangers of social media. With the growing popularity of MySpace, Facebook, Twitter, Reddit, Digg and other, the question that the world specialists in social studies, neuroscience and psychology has been asking themselves is: are we in a danger of loosing our connection to the "real world" and immerse entirely in the virtual reality, where everyone seems more attractive, more interesting, more social.

In his article for the Business Week, Vivek Wadhma, compares this flood of new technology with the popularisation of books at the turn of 18th century. Irrelevant? Or is it perhaps that every change in the society, in the way we live and interact with the outside world automatically makes us suspicious and distrustful? True, with the advent of social networking we spend considerably more time e-mailing, twitting, texting, fb-ing rather than talking to each other face-to-face. But isn't it like that with every new toy that after a period of initial excitement our interest declines rather rapidly? How many of you after trying 30 new applications on Facebook retreated in the end to using only a few really basic tools like Wall and Events section? And isn't it also true that the more we scrutinize and demonize the more interest it creates, hence that period of fascination and the number of people trying the "forbidden fruit" grows exponentially?

I'll leave it at that.

I hope you are enjoying the sun and don't forget - there's a whole wide world out there...

Miss B.

Why More is Less?

A question which might baffle some of you: why if we have more we have less in the same time? Doesn't it defy the logic of things? And more and less of what exactly?

Above question is a rising issue in the field of social and behavioural studies, looking at the psychology of a current society and how does it respond to the changes and opportunities it is given. I believe that it is especially interesting to observe such a phenomenon in the countries which experienced a drastic socio-political change, where the dawn of capitalism has been observed and celebrated not so far ago.

Below animation gives an interesting insight into the mechanics of changes that capitalism brought to these societies and what its driving force is. The latter being applicable to most if not all of the. so called, "modern" countries.

I hope you'll enjoy it.

A.

PS. Thank you Sole :)

Rocky Horror Picture Show Sing-a-Long

Yesterday evening, Hexagon in Reading, Berkshire. The crowd in the foyer looks slightly unsual for such an establishment. No black-ties / evening dresses tonight. Wherever you look you are immediately surrounded by fancy corsets, fishnets, wigs, sparkly hats and a lot of naked human (or so you'd hope) flesh. The reason - Rocky Horror Picture Show Sing-a-Long has come to town!

Apparently it all started with Seven Brides for Seven Brothers, one of my favourite all time classic musicals. It seems whenever I'm not paying attention I start humming Going courting as I sort the books in Oxfam, or plot correlations in Excel. Back then sheet music was distributed to the participa

nt so they could chip in and s

ing along with the film. After the initial success in Inverness the idea was taken further and in 1999 the Gay and Lesbian Film Festival featured the same musical to celebrate the opening of the new cinema in London - Prince Charles in Leicester Square, which is the home for the sing-a-long production to this day. Initially there were just a number of screenings, but soon the demand was so huge that the number of shows had to be increased and new musicals converted into a Sing-a-Long versions. This is how Sound of Music was first introduced. The fame of the shows grew not only in UK but in mainland Europe as well. In the past decade the Sing-a-Long shows included such renowned musicals as: Fiddler on the Roof, Grease, Moulin Rouge, Wizard of Oz, Joseph and the Amazing Technicolour Dream and of course Rocky Horror Picture Show.

For me it was the second time I've seen it, the first time going all the way down to the Prince Charles cinema in London. And it was an extraordinary experience. So when RHPS came to Reading, there was no second-guessing - I had to go! Together with my friends from the Saturday shift in OXFAM Bookshop we've dressed and went up the stage for the Fancy Dress Competition and we were amazing! This is what I call - making an impact, or a statement....or just having a great time shouting "S***!" or "AR******!" and popping prematurely.

I highly recommend it to all you Rocky Horror Virgins wherever you are :D

Me

O dziubasku

Tylko kilka słów bo ten skecz nie wymaga żadnych wstępów. Kolejna perełka karabetu Hrabi moim skromnym zdaniem najlepszego obecnego kabaretu w Polsce. Aśka rządzi!!!!

Ze specjalną dedykacją dla mojej Frąsi-Mądralinki.

Skrzat

Harry "The Puppet" Potter

Well, I think this is my favorite spin-off from the ridiculously famous series of books and films about a certain Mr P. Suffice to say that each film was worse than its predecessor and it's almost scary to see the last part of the last part, i.e. HP7, Part II. I'll probably take my chances and then take a vow of never entering the premises of Vue or any other chain cinema ever again.

But here is a lovely puppet story about a mysterious ticking noise featuring the main characters from the infamous series. My favourite - Dumble-dore! M

Enjoy!

ze starej szafy

Niedawno oglądałam pewien film. Zupełnie nie pamiętam co to był za film, ani o czym, wiem za to że w pewnych momencie, czy to za sprawą jakiegoś dialogu czy sceny przypomniał mi sie skecz o stołach w środku kąpieliska, i telefonach bezprzewodowych z lat 60-tych. Czym prędzej więc odpaliłam YouTube-a i odkurzyłam to cacuszko:

Po niesłychanej karierze którą Laskowik wraz z kabaretem Tey zrobili w tamtych latach Laskowik chciał wrócic na scenę kabaretową. Wiele osób mówiło, że to już nie to samo, że na siłę, że się wypalił. I choc nie wszystkie nowe skecze mi się podobają ten jeden uważam za absolutną perełkę. Brakuje już takich inteligentnych skeczy. Nie przedłużając - proszę Państwa skecz o kaplicowych i cmentarnych pensjonariuszach:

Pozdrawiam niedzielnie

Skrzat-uska

In the darkness of early morning films

In the past 2 days I went twice to the cinema. Morning shows before 11am, 5 people in total. It allows you to sneak up to the VIP section and enjoy comfy and spacious seats and a lovely hot Caramel Macchiato from the nearby Starbucks. A perfect beginning of a day provided the films are worth watching and spending £5.15.

Yesterday I saw "Beastly", the new take on the folk tale about the Beauty and the Beast. What can I say - I'm a sucker for that story. The film wasn't bad, it was what I expected which is good, because I avoided disappointment. It doesn't bring anything new, yet it's somehow pleasing and very enjoyable. Additionally I got inspired fashion-wise by Vanessa Hudgens playing the Beauty aka Lindy, to go back to my old look. Inspired by a teenage heroine in a girly film. Am I that shallow? You bet! :)

The second film, "Red Riding Hood", made me think about current trends in the cinema. The film itself was neither good nor bad, which made it belong to a long line of films (released int he past 5 years) which are aesthetically very pleasing (not difficult with the amount of £££ they spent on CGI), and that would be it. The plot is very simple and rather predictive, the characters roughly sketched and the acting is mediocre. And also, something that drives my up the wall, the clash of scenery and costumes with the type of characters created by the actors. If you are setting the film in roughly medieval times, make sure that everyone plays the part. The younger generation of actors was not able to learn from much more experienced actors, i.e. Gary Oldman and Julie Christie, and behaved like a bunch of high schools kids in costumes. Where is the historical accuracy? I went to see it from a little sentiment I have for the director, Catherine Hardwicke, after the great job she did with "Twilight" (again - yes, I'm that shallow). RHH wasn't, however, even remotly as captivating. I felt like the film makers were in a hurry to finish it on time (was there a short deadline?), to hit the Box Office target in the first weekend of showing and earn profit. The viewers are rushed through the film, like there was a little voice at the back of our heads saying: "Hurry up, you don't have the whole day". So you have plenty of wide angles and fast camera work (showing the characters, the village, the werewolf from every possible angle), scarce and rather meaningless dialogues, dimmed lights and haunting music to create an appropriate atmosphere of mystery and fear. All-in-all - good entertainment, poor quality = modern blockbusters.

And the question for tonight: what happened to films made with love and care?

Sleep well

A.

Senność-Bezsenność

Niedawno obejrzałam pewien film polskiej produkcji. Był ciężki, ale i nie spodziewałam sie niczego innego. Trudno w polskiej kinematografii znaleść film pogodny, który nie zakrawałby na głupawkę okraszoną humorem podwórkowym.

Z całego filmu w pamięci zostało mi jedno zdanie. W swoim przekazie nie mówi ono może nic nowego, ale dobór słów był na tyle intrygujący, że ten mój przeciążony mnogością informacji mózg znalazł wolną półeczkę: "Nie chcę pójść do piekła. W piekle na powitanie pokazują Ci wszystkie Twoje niewykorzystane szanse. Pokazują jak wyglądałoby Twoje życie gdybyś w odpowiedniej chwili znalazł odpowiednie wyjście. A potem widzisz te chwile szczęścia, które straciłeś śpiąc, to jak wyglądałoby Twoje życie gdybyś obudził się w porę. A potem zostajesz sam na całą wieczność i nie ma nikogo, ani niczego tylko ty i Twoje wyrzuty sumienia..."

Utwierdziło mnie ono w moim nieustającym dążeniu by cieszyć się kazdym dniem, każdą chwilą, i by umiec docenic te ulotne momenty szcześcia i rozkoszowac się nimi. Aby na zakończenie móc powiedzieć: "Żylam pełnią życia, tak jak chciałam".

Kobiety i kwiaty

8 marca, czyli Międzynarodowy Dzień Kobiet. Piękne święto, zupełnie nie wiem czemu określane świętem komunistycznym w Polsce. Pewnie dlatego, że wiele kobiet wykonywało męskie zawody (wojna to w przeważającej części męski plac zabaw) i trzeba było je jakoś rozpieścic, docenic, zaznaczyć, że państwo pamięta i docenia. Nawet jeśli był to tylko blichtr.

Mieszkając od paru lat na Wyspach zauważyłam, że tutaj to święto wykorzystuje się aby przede wszystkim promowac ruch walki o prawa kobiet, walkę przeciwko przemocy wobec kobiet i dzieci, aby pokazac zjednoczony front ("Kobiety wszystkich krajów łączcie się!"), a wszystko przy udziale wspaniałych, utalentowanych artystek. Wydźwięk? Jesteśmy zjednoczone, jesteśmy silne, nie damy się ignorowac. Czyli w skrócie: "Jesteśmy zajebiste i już!".

Ale czasami w wigorze udowadniania całemu świata jakie jestesmy niezależne i podobne do mężczyzn zapominamy o uwypuklaniu tych cech, które nas odróżniają. Nie, że lepsze/gorsze, ale po prostu inne. Chyba jednym z najlepszych przykładów jest nasza reakcja na dżentelmeńskie zachowanie mężczyzn. I tutaj nastąpi zarzekanie się, że tak, że popieramy, że lubimy, że doceniamy. Ale bardzo często zdarza się tak, że ofukniemy biednego pana który chce nas przepuścić w drzwiach, ustapic miejsca w tramwaju, czy pocałowac w rękę. "Co to? Po co to? Oszalałeś? Czy to poprzednia epoka?" i tak dalej.

Nie zdawałam sobie z tego sprawy tak naprawdę, dopóki nie byłam w związku. Moja druga połówka na początku nie przepuszczała mnie w drzwiach, nie odsuwała krzesła w restauracji, nie zabierała płaszcza. Ponieważ zostałam wychowana w klimacie respektowania takich niuansów, nie omieszkałam zrobić dość zgryźliwej uwagi na ten temat. Jakież było moje zdziwienie, gdy się dowiedziałam, że powodem nie jest bynajmniej brak wychowania, ale fakt, że kilka jego byłych dziewczyn nie życzyło sobie sobie aby im pokazywano takie względy. Szybko wyjaśniłam, że ja nie należę do tej grupy, a wręcz przeciwnie, wysoko sobie cenię savoir-vivre u mężczyzn. A po cichu, postawiłam sobie za zadanie, że za każdym razem kiedy mój mężczyzna zachowa się jak dżentelmen nie oszczędzę mu podziękowania. Żeby zachęcić, poklepać po główce, żeby takie zachowanie weszło do codziennej normy, a "kobiety na traktorach" odjechały w stronę zachodzącego słońca, czyli w zapomnienie.

I o tym po częsci mówi poniższy kabaret, czyli Aśka i kabaret HRABI o poprawnym przyjmowaniu kwiatów:

Pozdrawiam

Skrzat-uska

Ulica Sezamkowa...dla dorosłych?

Dziś już tylko króciutki post ale za to jaki...a taki coby zasnąc z uśmiechem na ustach :)

Po raz pierwszy wersja ocenzurowana okazała się byc tą bardziej.... "niegrzeczną", czyli Ulica Sezamkowa na pikantnie z cygańską werwą, i morałem (tylko jakim?)

Dobranockowo,

Skrzat

With the Ukulele Twist

Facebook, among a number of cons, has one, very important advantage - it helps to spread the word about new and exciting projects. Let it be a new play opening on West End, a Caribbean Festival in Brixton or, as in this case, a group of talented musicians playing ukuleles. An instrument, which to this day I've associated exclusively with Marilyn Monroe and her classic performance in "Some Like it Hot", here in an innovative and cheeky interpretations of well-known songs and melodies becomes a master of its own.

Ladies and Gentlemen - the Ukulele Orchestra and their interpretation of Ennio Morricone's classic tune "The Good, the Bad and the Ugly" with a twist:

swans in duets

Searching for various piano performances of "The Swan" from "The Carnival of the Animals" by by Camille Saint-Saëns, I came across a duet, Anderson & Roe and their amazing "Carmen Fantasy", a completely new approach to George Bizet beloved opera.



Unfortunately it turned out that the pair doesn't perform outside US. And I've got so excited when I saw "Southampton" as one of their 2011 concerts. However, upon closer examination I've also noticed two letters "NY", which immediately followed. And that rose my question for today: why they can't come up with a couple of original names for cities and not nick from Europe? Someone's getting home-sick in the Colonies?

Walentynki - czyje święto?

Witam w ten piękny Walentynkowy dzień.

Za oknem słońce, ptaki cwierkają, idylla. W lekko romantycznym nastroju zaczęłam się zastanawiac dlaczego to święto, które zostało zapoczatkowane już w średniowieczu za sprawą św. Walentego, a właściwie jego ostatnich dni w więzieniu, zostało w ostatnich latach, a właściwie dekadzie (co oznacza, że jestem w wieku kiedy zaczyna się czas odmierzac w dekadach, zamiast lat) tak ograniczone i zubożone. Chodząc po sklepach widzimy masę czerwonych serduszek, pluszowych misi, całujących się par na pozłacanych kartkach, i wszystko, każdy jeden towar, nastawiony jest na Zakochanych. Czy jest to wobec tego święto tylko dla Zakochanych? Jeśli tak, no to kiepsko, ponieważ ile osób może powiedziec że jest w ten właśnie dzień zakochanych. Dodatkowo, ile z tych osób ma ten luksus, że obiekt westchnień wie o płomiennym uczuciu jakim go dzielimy, odwzajemnia je, ponadto znajduje się akurat w zasięgu ręki i ma wolny wieczór? Statystyka wygląda raczej blado.

Osobiście wolę myślec o tym święcie jako o celebrowaniu miłości ogólnie pojętej, a więc romantycznej, braterskiej, siostrzanej, rodzicielskiej, przyjacielskiej, etc. A dlaczego? Bo jest to dobra okazja, żeby pożyczyc sobie wszystkiego najlepszego (jak wiadomo szczęścia i zdrowia nigdy nie za wiele) i przypomniec, że nie jest się samemu na tym świecie, ale że są ludzie wokół nam życzliwi, i którzy kochają nas tak po prostu.

Milego dnia!

Pozdrówki

Skrzat-uska

PS. A dla chcących wiedziec więcej o święcie i jego genezie: http://www.walentynki.swieta.biz/

QZPi...

...czyli piosenka z morałem. Dziekuje moim drogim Fifom za rozprzestrzenianie wspanialej tworczosci braci studenckiej, ktora jest tym bogatsza im blizej do sesji ;) Oj przypominaja sie czasy politeczniczne :D

"QZPI = Quj i Zdaj a Później Pij!"

Pozdrowki

S.

Blogger, not Fb

I think the day has finally arrived when I'll abandon the dreadful habit of overusing my FB Wall and start posting things on my underused blog instead. You might wonder why I'm so willing to entrust the overpowered G., but then how can I trust someone who openly admitted that he doesn't give a damn about privacy of personal data or copyrights? You might ask, how do I know that G. is in any way better? Well, I don't, but at least they have an almost-perfect browser :P

And on that note, here's something what Sustrans published on Fb to illustrate how easy it is to encourage people to use stairs instead of escalators. It's all about ingenious ideas and bringing fun into our everyday lives. Love them for it! Well done Sweden! :D

PS. OK, so I've posted it on my Wall as well. What can I say - every change comes slowly.